We horen deze dagen alleen maar berichten over Corona en Covid-19.
De cijfers i.v.m. met toenemende besmettingen en de vele overlijdens in België en de hele wereld worden dagelijks meermaals gecommuniceerd. De dreiging van de pandemie is alomtegenwoordig en beïnvloedt het dagelijks leven overal om ons heen. Een dergelijke respons op een virale dreiging heeft de wereld nog niet meegemaakt. Ik hoor hierbij verbazend weinig cijfers betreffende herstelde patiënten of familieleden van patiënten die zonder symptomen de quarantaine doorkomen. Nochtans is er ook goed nieuws aan de horizon, artsen zoeken oplossingen voor hun patiënten en gaan hierbij creatief en breed denkend tewerk. Naast medicatie wordt in China ook behandeld met Vitamine C en met ozon intraveneus en zien we goede resultaten, zelfs bij ernstig zieke patiënten. Wat doen wij met deze informatie.
De wereld binnen mijn artsenpraktijk is binnen één week een totaal andere wereld geworden, met lock downs en uitgangsregels, videoconsulten en triage posten. Een groot deel van de bevolking zit thuis, kan en mag zijn werkzaamheden nu niet uitoefenen. Alle medisch functioneren staat plots in het kader van Covid-19. Sommige artsen hebben het enorm druk, terwijl andere specialiteiten nog nauwelijks patiënten kunnen/mogen zien. Als arts kan ik nu enkel dringende consulten doen… Maar wat is dringend en wie bepaalt dat? Een patiënte, die na een verdacht beeld op resultaten van een biopsie wacht, zien om de resultaten te bespreken, is dat dringend? Voor haar absoluut, maar is dat ook zo voor het beleid. Patiënten met ernstige klachten en immuundeficiëntie hun maandelijkse injectie toedienen ter ondersteuning, is dat dringend? Ik denk het wel, zeker nu, maar kan het wel? Hoe dringend in eczeem, of een ingegroeide teen nagel? Steeds weer elke hulp vraag afwegen wat wel en niet kan in “tijden van corona”.
Uiteraard heb ik alle begrip voor de noodzakelijke maatregelen die werden uitgevaardigd in het algemeen belang, maar toch denk ik ook dat we kritisch en constructief naar deze situatie moeten blijven kijken. Wat gebeurt er allemaal om ons heen, in het buitenland, maar ook binnen onze eigen land en stadsgrenzen? Hoe gaan we om met deze situatie, hoe communiceren we en motiveren we onze medemensen? We hebben ook positieve communicatie nodig, mensen moeten nu van ons artsen en ook van de beleidsmakers horen wat ze zelf kunnen doen om sterk uit deze crisis te komen.
We zijn niet het slachtoffer van een virale pandemie. We mogen angst, stress en spanning, belangrijke emoties, geen negatief effect laten spelen op de immuniteit van de mens. Laat ons beleid nu alsjeblieft niet op angst, op de slachtofferrol, inspelen. Laat ons mensen aanmoedigen om in actie te komen en beter voor zichzelf te gaan zorgen. Laat ons werken aan het verspreiden van een gezonde levensstijl, voeding en beweging. Ga net nu niet verbieden dat mensen gaan wandelen of fietsen, als zij dit op een verantwoorde manier doen. Breng positief nieuws en ondersteun programma’s rond beweging en ontspanning, die mensen ook thuis kunnen doen. Moedig het eten van gezonde, verse voeding aan en leer mensen terug water en verse (groente en fruit)sappen drinken, deze simpele zaken kunnen het verschil maken in deze tijden. Laat ons een “stronger than Corona” lifestyle lanceren en onze gezondheidszorg meer op preventie gaan richten.
We gaan door een wereldwijd viraal proces met razendsnelle veranderingen op zo vele vlakken. Hoe we daar mee omgaan, dat bepalen we zelf. Maar weet, we zijn niet machteloos, we kunnen dingen doen, keuzes maken, solidair zijn, met elkaar rekening houden en de handen uit de mouwen steken. We moeten het hoofd koel houden en alle opties en informatie kritisch analyseren en meenemen in onze verdere stappen. Leren uit de ervaring van zij die ons voorgingen, logisch toch?
Je zou inderdaad denken dat we als medisch korps, in dergelijke situatie, zo snel mogelijk, zo veel mogelijk willen leren van de ervaring van collega’s in die regio’s waar de problematiek veel eerder uitbrak en waar ze nu (bijna) door de zwaarste storm heen zijn. Tot mijn grote verbazing lijkt dit helemaal niet zo te zijn. Elk land beslist voor zich en schrijft zijn eigen protocollen uit. Dat verbaast me niet alleen enorm, het verontrust mij eigenlijk nog meer.
Waarom zijn we zo individualistisch, denken we het beter te weten? Of willen we het eerst zelf nog eens onderzoeken?
In China worden ernstig zieke Covid-19 patiënten behandeld met hoge dosissen Vit C intraveneus. Er wordt sneller herstel, minder overlijdens en korter verblijf in het ziekenhuis vastgesteld, en deze positieve bevindingen heeft men reeds in de medische literatuur gepubliceerd. Dit zorgde ervoor dat ook in ltalië een studie werd opgestart. Intussen werden reeds initiatieven en wetenschappelijke studies betreffende de efficiëntie van Vit C en ozontherapie bij deze virale infecties gestart in China, Italië en nu ook al in New York. Hier in België echter lijkt dit nog niet geïmplementeerd.
Ik werk al jaren succesvol met ozontherapie en hoge dosis vit C intraveneus en weet dan ook uit ervaring hoe efficiënt beide kunnen ingezet worden bij virale aandoeningen. We hebben onze lokale overheid en de corona verantwoordelijke al op 15/03/2020 op de hoogte gebracht van de mogelijkheden die wij kunnen bieden, maar hebben hier tot op heden geen reactie op gehad. Begrijpen wie begrijpen kan, maar alle logica ontgaat me. In een crisis waar het signaal duidelijk is: “alle hens aan dek”, moet je roeien met alle riemen die je hebt!
Hebben we niet allemaal hetzelfde doel, namelijk de gezondheid van onze medemens, voor ogen? Is het niet zo dat we als arts verplicht zijn om met de middelen die we ter beschikking hebben de gezondheid zo goed mogelijk te verzekeren?
Waarom zijn er dan nog geen reacties op deze studies? Waarom neemt niemand contact op met artsen die al jaren met Vit C en ozontherapie werken, of met andere therapeuten die succesvol zijn in het behandelen van virale pathologieën. Waarom de koppen niet bij elkaar steken?
Waarom respecteert men niet de deskundigheid van collega’s en andere gezondheidsbeoefenaars om zo tot een mogelijks betere of snellere behandeling te komen. Bundel alle kennis en expertise en we komen zeker vele stappen verder. In deze zou 1+1 wel een totaal andere waarde kunnen vertegenwoordigen dan 2, en zouden er mogelijks veel meer levens kunnen worden gered.
Voor wie wil stuur ik graag het studieprotocol voor ozontherapie en hoge dosissen Vit C intraveneus door, wat reeds in andere landen gebuikt wordt. Ik vraag u met aandrang, leg dit aanbod niet naast u neer maar doe er iets mee. Er staan in deze duidelijk levens op het spel, dus er is geen tijd te verliezen!
De technologie en de middelen zijn er, ik ben meteen bereid om patiënten en ook gezondheidswerkers met ozon en Vitamine C te behandelen en weet dat verschillende collega’s dit ook meteen van harte zullen doen. Ozontherapie is relatief eenvoudig en goedkoop op te zetten en ik heb reeds toezegging voor meerdere toestellen zodat we behandelingen in verschillende ziekenhuizen zouden kunnen starten. We kunnen enerzijds een programma opzetten voor patiënten op intensieve zorgen en anderzijds ook een behandelunit oprichten bij de triage centra. Hoe sneller patiënten worden behandeld, hoe korter de besmettingskans per patiënt wordt en hoe sneller we de pandemie de baas worden.
Ik wil absoluut niet pretenderen expert te zijn in deze pandemie, ik ben gewoon een arts die vanuit haar kennis en ervaring dagelijks haar best doet om haar patiënten te begeleiden naar gezondheid. Maar ik zie ook de cijfers en de onmacht in deze nieuwe pandemie en ben vast overtuigd dat we behandelingen kunnen bieden die een verschil kunnen betekenen in het leven van heel wat patiënten. Als dochter, moeder, partner en arts ben ik begaan met de gezondheid van de mensen om mij heen en wil ik waar mogelijk zo goed mogelijk helpen
Wat denkt u, zullen we al meteen verder bouwen op de ervaring van onze collegae in binnen en buitenland ?
Wij zijn bereid en klaar om te starten, en u?
Vriendelijke groet,
Anne Fierlafijn, MD
Schoten